Klassieke en segmentale massage

Klassieke massage

Massage is waarschijnlijk de oudste geneeskundige behandeling die we kennen. In de oudste geschriften wordt massage al genoemd. Een voorbeeld daarvan is het Chinese geneeskundige boek Nei King dat tussen 400 jaar vóór C. en 200 na C. is ontstaan. Ook in de Indiase Ayurvedische geschriften van rond het begin van onze jaartelling wordt massage genoemd. Hippocrates, de Griekse vader van de geneeskunde, schreef omstreeks 400 vóór C. al dat een stevige massage toniserend werkt en dat een zachte massage sederend is.

Het woord massage is ontleend aan het Frans, maar het heeft een Arabische oorsprong. Het Arabische woord mass betekent “onderzoekend aanraken”. Ook veel namen voor de gebruikelijke massagetechnieken zijn aan het Frans ontleend: effleureren, pétrisseren, frictioneren, vibreren en tapoteren. Deze vijf handgrepen worden in de hele geschiedenis van de massage beschreven. Vandaar dat de massagevorm waarbij deze vijf handgrepen worden toegepast, klassieke massage wordt genoemd. Deze massagevorm volgt de ontwikkeling van de westerse geneeskunde.

Problemen waarbij klassieke massage kan worden toegepast zijn onder andere:

• Pijn

• Stress

• Spanning

• Te hoge spiertonus

• Lokale storingen in de weefselspanning

• Storingen in de lichaamsbeleving

• Aspecifieke vermoeidheid

Segmentale massagetherapie

Het blijkt dat er in het menselijke lichaam samenhangende structuren bestaan die zijn samengesteld uit een ruggenmergssegment, een ruggenmergszenuw, een inwendig orgaan, één of meer spieren, één of meer botten en een huidzone. Deze samenhangende structuur wordt metameer genoemd. Een kenmerk van een metameer is dat de verschillende onderdelen elkaar kunnen beïnvloeden. De verbindingen tussen de verschillende onderdelen van een metameer worden segmentale relaties genoemd. Een segment is dat deel van het ruggenmerg waar de verbindende ruggenmergszenuw ontspringt. Een voorbeeld van interactie van de verschillende onderdelen van een metameer is het algemeen bekende verschijnsel dat bij hartklachten vaak uitstraling van pijn naar de linkerarm ontstaat.

Storingen in inwendige organen en functies daarvan kunnen zich in de huid manifesteren door overgevoeligheid van de overeenkomende huidzone. Verklevingen en intrekkingen zijn in dit verband ook bekende symptomen. In een spier of spiergroep kan de storing zich uiten door een langdurige contractie, waardoor in die spier soms een pijnlijke plek ontstaat.

Deze symptomen hoeven echter niet altijd te wijzen op een orgaanafwijking. Het zenuwstelsel en het endocriene systeem werken altijd als een samenhangend geheel. Als door spanning of stress in het zenuwstelsel chronische overbelasting ontstaat, kan het functioneren van spieren en organen gestoord worden. Deze worden immers ook aangestuurd door het zenuwstelsel. Door overbelasting is het zenuwstelsel niet meer in staat de juiste keuzes te maken. De oorzaak van het symptoom ligt dan niet in een orgaan of spier maar bijvoorbeeld in een slechte arbeid-rust-verhouding of psychosociale problemen.


Massagetherapie (intake + 1e behandeling) € 72,50 /
(vervolg behandeling) € 65,00